بازی تعادلی مدل شاپیرو-Shapiro

یک گوشه از چیزی که هنوز ساخته نشده در دست شماست تا با کمک خیال‌تان ابعاد دیگری به آن اضافه کنید. این گوشه شاید گوشه‌ی یک اتاق، یک جعبه، یک خیابان یا لبه‌ی تیز یک پله باشد که می‌تواند با کمک گوشه‌های دیگر شکلی پابرجا بسازد. تمام گوشه‌ها زاویه‌‌ی ۹۰ درجه دارند و به تنهایی کاری از دستشان برنمی‌آید. آن‌ها در کنار هم می‌توانند یک شکل هندسی متفاوت را خلق کنند که شاید برقراری تعادلش در نگاه مشکل باشد. این هنر شماست.

این گوشه‌ها اندازه‌های متفاوتی دارند. می‌توانید با قطعه‌های بزرگتر شروع کنید و دو تایشان را طوری روبروی هم قرار دهید که یک مربع بسازند، با کمک زاویه‌های کوچکتر در اطراف شکل‌های دیگری بسازید. گاهی این زاویه‌ها می‌توانند سقف شیروانی خانه‌ای شوند که ساخته‌اید، پس مثلث‌ها را در چیدمانتان دست کم نگیرید. تکیه دادن این گوشه‌ها به هم ممکن است کار راحتی به نظر نیاید اما پس از چند بار ساختن و فروریختن سازه‌تان یاد می‌گیرید چطور احتیاط لازم را برای کنار هم قرار دادن یا روی هم گذاشتن این گوشه‌ها رعایت کنید. آن‌ها ممکن است با یک تلنگر ساده خراب شوند، اما ناامید نشوید، پویایی این بازی در همین است. به فکر ترکیب‌های معمولی و شدنی نباشید، بلکه این بازی را فرصتی ببینید برای ساختن نشدنی‌ها.

چرا اسم این بازی شاپیروست

اشکالی که می‌توانیم با این زاویه‌ها بسازیم ما را به یاد آثار هنرمند مجسمه‌ساز جویل شاپیرو می‌اندازند. مجسمه‌های او مستطیل‌هایی‌ ساده‌اند که با زاویه‌های مختلف به هم وصل شده‌اند و این بازی با زاویه‌ها به او امکان خلق آثاری مینیمالیستی داده‌اند. او با اتصال مستطیل‌ها آدمک‌هایی ساخته که در هر اثر احساسات مختلفی بروز می‌دهند و زاویه‌ها در ساختن این احساسات نقش مهمی دارند.